De Lieve, Een wandeling, Het boek
Wandelen, is onlosmakend verbonden met de pandemie die ons de voorbij jaren in haar greep hield.
De tijdsaanduiding voor, tijdens of na Corona is even gemeengoed geworden als ‘na den oorlog’ of ‘voor dat er gsm en internet was’.
Dus tijdens Corona moest iedereen plots gaan wandelen of fietsen. Je kon er niet onderuit.
Ik wandel al jaren met mijn honden hetzelfde beperkte traject. Maar plots was ik en enkele ander hondeneigenaars niet meer alleen die deze route bewandelden.
Vreemd gegeven vond ik dat, tot ik ook nog eens de opdracht van de kunstacademie kreeg om dit dagelijks ritueel in beelden om te zetten. Daar moest een concept rond bedacht worden, vond ik.
Met het boek van Alec Soth ‘Sleeping By The Mississippi’ in gedachten breidde ik mijn actieradius wat verder uit zodat ‘De Lieve’ centraal kawam te staan.
Vandaar de insteek van dit boekje.
De Lieve
In de 13de eeuw had Gent, als vooraanstaande Middeleeuwse industriestad nood aan een rechtstreekse verbinding met de noordzee.
Een kanaal aanleggen was de oplossing, al was dat toentertijd niet zo evident.
Het graven van het 45km lange kanaal duurde 18 jaar en werd voltooid in 1269.
Van dan af konden de platbodems van max 4,5m lang en 2,5m breed met een maximale diepgang van 90cm het transport verzekeren via Damme en het Zwin zo naar zee.
Het kanaal werd afgezoomd met een aarden trekweg om de bootjes vooruit te helpen.
Er waren een 30-tal bruggen langs de Lieve met meestal daaraan herbergen om de trekkers rust te gunnen en te voorzien van spijs en drank.
Om het niveauverschil zowel richting zee als richting Gent te overbruggen stonden op de waterweg de zogenaamde Rabotten of een soort sluis.
Doch het relief kreeg eenander uitzicht door de natuurelementen en het Zwin verzandde.
Keizer Karel liet daarom een bredere waterloop aanleggen, eerst in 1547 de Sassevaart, later in 1847 het Schipdonkkanaal.
De Lieve werd deels vervangen door het Leopoldkanaal en het voorgenoemde Schipdonkkanaal.
De overgebleven stukken Lieve werden gedempt.